Το δείπνο στο υψηλής γαστρονομίας εστιατόριο Κουκούμαβλος, στη Σαντορίνη, είναι αξέχαστη εμπειρία! Λειτουργεί από το 1998. Είναι αναγνωρισμένο διεθνώς ως ένα από τα καλύτερα γκουρμέ εστιατόρια της Ελλάδας. Το εσωτερικό του, βαμμένο με βυσινί, σομόν και ροζ χρώματα έχει μια ξεχωριστή και ιδιαίτερα προσωπική ταυτότητα. Εντυπωσιάζει η σάλα, με τους καναπέδες και τα αρ ντεκό τραπέζια, το μπαρ, τις καμάρες, τα παράθυρα που αφήνουν το φως να διαχέεται στον χώρο όλες τις ώρες της ημέρας. Αποπνέει ατμόσφαιρα μπαρόκ και είναι διακοσμημένη με δεκάδες αντικείμενα –έπιπλα, μπουφέ, κηροπήγια, πίνακες, σκαλιστούς καθρέφτες, παλιά σκεύη-, που έχει συγκεντρώσει ο σεφ και ιδιοκτήτης του Κουκούμαβλου Νίκος Πουλιάσης, όλα αυτά τα χρόνια.
Ενα ακόμη χαρακτηριστικό του Κουκούμαβλου είναι η μουσική που ακούγεται πάντα δυνατά στον χώρο. Είναι η δεύτερη μεγάλη αγάπη του σεφ, αφού όπως λέει «η μουσική είναι πολύ σημαντικό στοιχείο εξέλιξης της μαγειρικής. Γιατί μέσα από τη μαγειρική, τη σύνθεση των πιάτων και πολλές φορές των παράτολμων συνδυασμών, εγείρεται η έννοια της συγγένειας με τη μουσική».
Το τι θα ακουστεί κάθε βράδυ είναι απόλυτα δική του επιλογή και καθορίζεται από τη διάθεσή του, αλλά και από την ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι ίδιοι οι καλεσμένοι του: Κλασική μπαρόκ μουσική, συμφωνικά έργα, τζαζ, εναλλακτικό progressive rock, σόουλ συνοδεύουν με τα ηχοχρώματά τους τα εξαίσια πιάτα και τα εκλεκτά κρασιά που απολαμβάνουν οι πελάτες του Κουκούμαβλου.
Η βεράντα προσφέρει μοναδική θέα στο ηφαίστειο και στην Καλντέρα.
Επώνυμοι από όλον τον πλανήτη, ηγέτες χωρών, πρόεδροι, ηθοποιοί του Χόλυγουντ, έχουν πάρει μέρος, όλα αυτά τα χρόνια, στα περιπετειώδη γευστικά ταξίδια που προτείνει ο σεφ Νίκος Πουλιάσης στον Κουκούμαβλο. Στο μενού του, κάθε χρόνο εκφράζει τις φιλοσοφικές και προσωπικές του αναζητήσεις, πάντα με έμπνευση τη Σαντορίνη. Το νησί που τον “αιχμαλώτισε” όλα αυτά τα χρόνια και τον εμπνέει με το μεγαλείο του, τα άνυδρα τοπία του αλλά και την αίσθηση της διαρκούς μετάλλαξης και της αναγέννησης που αποπνέει.
«Η μαγειρική είναι περιπέτεια. Ειναι δρόμος. Και έχει ανοιχτούς ορίζοντες».
Ανατρεπτικός, δημιουργικός, ευφάνταστος, ο Νίκος Πουλιάσης εδώ και 26 χρόνια προτείνει τα δικά του περιπετειώδη ταξίδια στον χώρο της υψηλής γαστρονομίας. «Στη μαγειρική δεν υπάρχει τελειότητα. Τη στιγμή που ο δημιουργός φτιάχνει ένα πιάτο και λέει “αυτό είναι”, την ίδια στιγμή δημιουργεί τα δικά του όρια προκειμένου να τα ξεπεράσει. Γιατί πρέπει να τα ξεπεράσεις. Αν πιστέψεις ότι αυτό που έχεις φτιάξει είναι τελειωμένο, δεν υπάρχει καμία εξελιξη...»..
Η sui generis κουζίνα του τον έχει κάνει γνωστό σε όλο τον κόσμο και του έχει χαρίσει σειρά βραβείων. Επώνυμοι από όλο τον κόσμο έχουν απολαύσει τα δημιουργικά πιάτα και τα εκλεκτά κρασιά του Κουκούμαβλου, στο κομψό καπετανόσπιτο του 19ου αιώνα . Αεικίνητος, φιλόξενος, ερωτευμένος με τη μαγειρική, τη μουσική και τη Σαντορίνη, μοιάζει με μαέστρο που εκτελεί άψογα κάθε βράδυ, μαζί με τους συνεργάτες του, μια αόρατη παρτιτούρα.
Ο CHEF ΚΑΙ Η ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ
...Χρόνια τώρα οι δυο τους μοιάζουν να χορεύουν ένα ταγκό που άλλοτε ακολουθεί τους κανόνες και άλλοτε ξεφεύγει σε αυτοσχεδιασμούς που άλλος παρτενέρ δεν θα μπορούσε να ακολουθήσει. Αλλά, γι’ αυτό έχουν γίνει αχώριστοι!
«Στη Σαντορίνη οφείλεται η διαρκής αναδόμηση των πιάτων μου και οι νέες προτάσεις που εμφανίζονται στο μενού κάθε χρόνο. Το ουδέν μονιμότερον του προσωρινού, ισχύει απόλυτα και για τη Σαντορίνη και στη μαγειρική μου...Η σχέση μου με τη Σαντορίνη είναι μαγική. Το τι είναι αυτό το νησί μπορεί να εξηγηθεί με όρους κοινωνικούς, ψυχολογικούς, ιστορικούς. Αλλά για μένα υπάρχει κάτι πολύ παραπάνω από τις λογικές εξηγήσεις: Είναι ο τρόπος που σε διαπερνάει αυτή η έννοια της φθοράς και του θανάτου που σου αποκαλύπτει. Οπου κι αν κυκλοφορείς νιώθεις την αίσθηση του πεπερασμένου. Και την ίδια στιγμή που το αντιλαμβάνεσαι αναγεννιέσαι, επειδή το έχεις καταλάβει και βιώσει».
ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ Η ΜΝΗΜΗ
Αν προσπαθήσεις να «κατανοήσεις» την κουζίνα του Νίκου Πουλιάση θα διαπιστώσεις ότι δεν υπάρχουν κανόνες. Τα υλικά παντρεύονται με τρόπους αναπάντεχους, συνδέονται με γευστικές γέφυρες απρόσμενες. Μικρά έργα τέχνης έρχονται στο τραπέζι σου και κάθε μπουκιά είναι μια αληθινή περιπέτεια. Δεν έχει νόημα να την αναλύσεις και να την κατανοήσεις. Αξίζει να τη βιώσεις...
«Η μαγειρική δεν είναι απαραίτητο να είναι 100% κατανοητή. Το να είναι έτσι οδηγεί σε μια κατάσταση δογματισμού, συμβάσεων... Αν δεν σταθούμε κριτικά απέναντι σ’ αυτό που λέμε παράδοση, ή σε αυτό που έχουμε μάθει να τρώμε και να το θεωρούμε αναπόσπαστο στοιχείο οικειότητάς μας με τις γεύσεις, δεν μπορούμε να πάμε παρακάτω...».
Η τεχνική και η επιδεξιότητα μπορεί να πρωταγωνιστούν αλλά η βαθύτερη ουσία είναι άλλη. Η ικανότητα του να προκαλεί, μέσα από τους αναπάντεχους συνδυασμούς του, αληθινά συναισθήματα.
«Η μαγειρική είναι ουτοπία. Είναι μια προσωρινή μορφή τέχνης, δεν μένει στο διηνεκές όπως η ζωγραφική. Ενα πιάτο δεν αντέχει στο χρόνο... Αντέχει μόνο με την έννοια της ανασύνθεσης της μνήμης. Από την πρώτη μπουκιά θα πρέπει να ανακαλύπτεις μέσω της μνήμης τα άλλα υλικά που συντελούν στη σύνθεση του πιάτου. Αυτό είναι που το κάνει ενδιαφέρον. Χωρίς μνήμη δεν υπάρχει ευχαρίστηση μέσα από το φαγητό»...