Παρασκευή πρωί. Το ψιλόβροχο μας κάνει ράθυμους, αλλά οι στροφές ανάμεσα στην Καστανιά και τη Γκούρα δεν επιτρέπουν πεσμένα αντανακλαστικά… Τα έλατα έχουν ήδη κάνει την εμφάνισή τους, η Στυμφαλία χάνεται στο βάθος με τα κίτρινα καλάμια της να αργοσαλεύουν σε αργή κίνηση video clip και λίγο πιο πάνω η Καστανιά απλώνει τα πέτρινα σπίτια της στην πλαγιά. Γυρίζοντας στην άλλη πλευρά του βουνού, ο κάμπος του Φενεού εμφανίζεται αριστερά σαν γιγαντιαίο χαλί απλωμένο να στεγνώσει στον ήλιο που παίζει κρυφτοκυνηγητό με μπαμπακένια σύννεφα.
Σιδερένιες φιγούρες αργοσαλεύουν μέσα σε απόλυτα αυστηρά τετράγωνα, οι αγρότες φρεζάρουν και σπέρνουν κριθάρι και βρώμη, ο κάμπος είναι εύφορος και χαρίζει τον πλούτο του στην περιοχή. Δεν ήταν πάντα έτσι: Στα χιλιάδες χρόνια της ύπαρξής της η τεράστια λεκάνη που τη διατρέχει ο Όλβιος πλημμύρισε αρκετές φορές, καθώς οι καταβόθρες στη ρίζα του βουνού Σαϊτά που οδηγούν τα νερά στον Λάδωνα, έφραζαν από σεισμούς και άλλες αιτίες.
Η αρχαία Φενεός, μια από τις σπουδαιότερες αρκαδικές πόλεις, κρύβεται μέσα στη λασπωμένη γη και η περιορισμένη αρχαιολογική έρευνα λίγα έχει φέρει στο φως όπως το άγαλμα της θεάς Υγείας (150 π.Χ.) που βρίσκεται στο αρχαιολογικό μουσείο Καλυβιών.
Στο βενζινάδικο κοντά στο Μεσινό κάνουμε στάση. Θα φύγουμε με ρεζερβουάρ γεμάτο, δυο σακούλες ψιλά φασόλια και μια χούφτα λαθούρι - από το οποίο φτιάχνεται η φάβα: το καλλιεργούν κι αυτό στον κάμπο μαζί με φασολάκια, πατάτες, τομάτες, καλαμπόκι.
Η ΓΚΟΥΡΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΣΗΜΗ ΠΛΑΤΕΙΑ
Το κέντρο όλων των μικρών χωριών που προσπερνάμε, η Γκούρα, βρίσκεται λίγο πιο κάτω και έχει μια από τις ωραιότερες πλατείες. Αντί για τους …συνήθεις παππούδες, αυτή την ώρα είναι γεμάτη παιδιά με γελαστά πρόσωπα. Το λύκειο έχει μόλις σχολάσει κι εκείνα κάθονται στα τραπεζάκια δίπλα στην εντυπωσιακή εκκλησία των Ταξιαρχών του 1877 και απέναντι από το πέτρινο αρχοντικό του Οικονόμου που έχει αφεθεί στη φθορά του χρόνου. Η στάση για καφέ θα γίνει στο καφενείο του Μπεκιάρη, με το παλιό μωσαϊκό και τα χαραγμένα μαρμάρινα τραπέζια που λειτουργεί από το ‘50. Είναι γνωστό για τη «σπαστή» του -το ρόφημα από σοκολάτα που λιώνουν στο μπρίκι.
Οι παππούδες ..έχουν κρυφτεί εδώ, δίπλα στη μαντεμένια σόμπα. Έντεκα η ώρα το πρωί, ενώνουν τραπέζια και κερνάνε ο ένας τον άλλο ομελέτα, ψωμί και κρασί σερβιρισμένο σε μπουκάλι του Jonnie Walker.
ΔΟΞΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
Το επόμενο πρωί μια απόκοσμη ησυχία καλύπτει τα πάντα.
Οι ήχοι των μηχανών και οι φωνές των ανθρώπων βουλιάζουν μέσα στην ομίχλη, καθώς περνάμε τη Στενή και το χωριό Φενεός και παίρνουμε τον χωματόδρομο προς τη λίμνη Δόξα. Είμαστε σε υψόμετρο 1100 όταν περνάμε το φράγμα που χώρισε τα δυο ποτάμια, τον Δόξα και τον Όλβιο, για να προστατέψει την πεδιάδα του Φενεού από τις πλημμύρες κι έτσι δημιουργήθηκε η όμορφη τεχνητή λίμνη μέσα στα έλατα. Οικογένειες με παιδιά, κυνηγοί με τουφέκια, παρέες με τροχόσπιτα και περιπατητές έχουν ήδη πάρει θέση στο σκηνικό. Το Παλαιομονάστηρο (Αγ. Φανούριος), που κτίστηκε τον 14ο αιώνα και εγκαταλείφθηκε τον 17ο, όταν η περιοχή πλημμύρισε, καθρεφτίζεται στα ακίνητα νερά. Γύρω του τα πλατάνια και οι καστανιές στέλνουν φλογάτα φύλλα να εξερευνήσουν τα περιορισμένα όρια του νερού.
Ένας ωραίος δασικός δρόμος μας ανεβάζει στη μονή του Αγίου Γεωργίου. Ο κόσμος σηκώνει το κεφάλι, χαζεύει τις ξύλινες βαμμένες κόκκινες βεράντες που στηρίζονται σε παλιά δοκάρια, γεμίζει ασφυκτικά το προαύλιο, εξερευνάει το δεσποτικό με τα μεγάλα παράθυρα που βλέπουν στη λίμνη, τρώει γλυκό τριαντάφυλλο που σερβίρει ο πατέρας Γενάδιος. Ύστερα ανεβαίνει τη στενή σκάλα για το (λεγόμενο) κρυφό σχολειό, ή κάθεται μπροστά στο εντυπωσιακό ξυλόγλυπτο τέμπλο του καθολικού για να ακούσει πώς από το Παλαιομονάστηρο οι μοναχοί μεταφέρθηκαν εδώ, το 1693 και έφτιαξαν τη μονή, που κάηκε και ξανακτίστηκε το 1754, διατηρώντας την τόσο ξεχωριστή αρχιτεκτονική της.
ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΑ ...ΜΕΤΕΩΡΑ
Έχει πια μεσημεριάσει όταν επιστρέφουμε και λίγο μετά το Φενεό στρίβουμε αριστερά για …τα Μετέωρα: έξω από την Κάτω Ταρσό, στο τέλος μιας απίθανης διαδρομής με θέα στη Ζήρεια, ένα βράχινο τείχος υψώνεται μπροστά μας έχοντας στη βάση του σφηνωμένο το εκκλησάκι της Παναγίας των βράχων. Οι τρεις αίθουσες-λαγούμια καταλήγουν σ’ ένα απίστευτο εξώστη με τον τεράστιο άσπρο σταυρό και μια «αψίδα» από πελεκημένες πέτρες που κανείς δεν καταλαβαίνει πώς φτιάχτηκε ψηλά, μέσα στα βράχια! Όλη την ώρα ηχεί στ΄αυτιά μας ο ήχος του νερού που σταλάζει κυλώντας αργά μέσα από το βράχο - ένα νερό που οι ντόπιοι θεωρούν αγιασμένο.
Το απομεσήμερο θα πάρουμε τον ανηφορικό χωματόδρομο που ξεκινάει πάνω από τη Γκούρα για να φτάσουμε στη Σκαφιδιά, το οροπέδιο της Ζήρειας. Σαν να είχαμε ραντεβού, η Δάφνη με τα δυο μικρά παιδιά της είναι εκεί, οδηγούν τα πρόβατα προς το μαντρί τους γιατί αύριο θα πρέπει μαζί με τον άντρα της να τα κατεβάσουν στη Νεμέα για να ξεχειμωνιάσουν. Τα πρόσωπά τους μοιάζουν βγαλμένα κατευθείαν από τα παλιά αναγνωστικά του δημοτικού: κόκκινα από το κρύο, χαμογελαστά και γεμάτα υγεία.
Οι φωνές τους, μαζί με τους ήχους των κουδουνιών, μας συνοδεύουν σ’ όλη την περιήγηση στο πανέμορφο οροπέδιο το γεμάτο κορομηλιές, κέδρα, αγριοκερασιές, βάτους. Σιωπηλοί, ήρεμοι θα πάρουμε το δρόμο του γυρισμού, δίνοντας νοερή υπόσχεση επιστροφής. Tο επόμενο ραντεβού είναι διαφορετικό και θέλει υπομονή: τα ημιάγρια άλογα του οροπεδίου δεν σου κάνουν συχνά τη χάρη να σου προσφέρουν τη συντροφιά τους.
ΔΙΑΜΟΝΗ
Στη Γκούρα
«Ολβιος» (27470 51079). Καλοφτιαγμένη μονάδα με απεριόριστη θέα από όλους τους χώρους. Έχει μεγάλο φωτεινό καφέ και αίθουσα πρωινού και άνετα δωμάτια με ωραία επίπλωση.
«Καλλιστώ» (27470 51080) Ο πρώτος ξενώνας που άνοιξε στο χωριό σε κτίριο του 1880. Με οικογενειακή …συνωμοτική ατμόσφαιρα
«Ξενώνας Πρεδάρη» (27470 51280, 6938900200). Στο πλάι της περίφημης πλατείας, σε παραδοσιακό στυλ. Εχει και πέτρινο καφέ-μπαρ.
Στον Φενεό
«Τα λημέρια του Πάνα» (27430 91115, www.limeriapana.gr). Ο Νίκος Λύρας έχει φτιάξει μια πολύ καλή μονάδα με 4 πέτρινες μεζονέτες που έχουν τζάκι και υδρομασάζ. Εχει και καφέ-εστιατόριο με ζεστή διακόσμηση.
Πολύ σύντομα στο χωριό θα λειτουργήσει άλλος ένας ξενώνας, το «Πασιθέα» (τηλ. 6945513355, Αλέξης Ζαφείρης).
ΦΑΓΗΤΟ
Στη Γκούρα
«Κάτι καλύτερο» (27470 51260, 2727051133). Ωραία θέα από τις τζαμαρίες και μεγάλη ποικιλία από νόστιμα πιάτα.
Στη Στενή
«Ηρώ» (27470 51361) Κόκορας, πατσάς, φρικασέ, φασολάδα και τα πιο νόστιμα χόρτα που μαζεύει η Αργυρώ και η μητέρα της, η Σπυριδούλα.
Στη λίμνη Δόξα
«Το κουτούκι του Στάικου» (27470 41166) Με θέα τη λίμνη. Για τηγανιά με μαυροδάφνη, κυνήγι, τοματοκεφτέδες.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο Βηmagazino/ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Φωτογραφίες: Περικλής Μεράκος (www.periklesmerakos.com)